مرد مادامیکه زن نگرفته آزاد است.مى‏تواند دیر به خانه بیاید یازود.اطلاع بدهد کجا مى‏روم یا نه.اما هنگامى که ازدواج کرد خواه ناخواه‏باید برنامه‏اش را تغییر دهد و زودتر به منزل بیاید.

باید توجه داشته باشد که همسرش از صبح تا غروب در منزل‏زحمت کشیده خانه را مرتب نموده،غذا پخته،لباس شسته،منزل را تمیزکرده اکنون چشم براه است که شوهرش به منزل بیاید،با هم بنشینندصحبت کنند و از انس و محبت لذت ببرند.بچه‏هایش نیز همین انتظار رادارند.دور از انسانیت و انصاف است که مرد شب دنبال خوشگذرانى وشب‏نشینى برود و همسر بیچاره و کودکانش را در انتظار بگذارد!!

مگر زن‏دارى فقط به این است که غذا و لباسش را بدهى؟زن‏شریک زندگى است نه لفت‏بدون مزد و مواجب.به خانه شوهر نیامده که‏شبانه‏روز زحمت‏بکشد و لقمه نانى بخورد. بلکه بدان امید آمده که انیس وهمنشین دائم داشته باشد.

بعض مردها واقعا انصاف و عاطفه و شعور ندارند.زن پاکدامن وعفیف و فرزندان معصوم خویش را در خانه میگذارند و شب تا به سحردنبال عیاشى و ولگردى میروند.

پولهایى را که باید در خانه خرج کنند در خارج منزل بیهوده تلف‏میکنند.این بیچاره‏ها هنوز لذت انس و محبت را درک نکرده‏اند که‏عیاشیهاى کثیف را خوشگذرانى مى‏شمارند.هیچ فکر نمى‏کنند که با این‏رفتار آبرو و حیثیت‏خویش را از دست میدهند.و در نزد مردم، افرادى‏هوسباز و سبک مغز معرفى مى‏شوند.خودشان را بدبخت و بیچاره و زن و فرزندشان را بدبخت‏تر میگردانند.کارى میکنند که همسرانشان از دردناچارى تقاضاى طلاق و جدایى میکنند و کاخ زناشویى را متلاشى‏مى‏سازند.

به داستانهاى زیر توجه فرمایید:

مردى که زنش را طلاق داده بود در دادگاه گفت:در ابتداى ازدواج‏به خاطر جوانى و معاشرت با دوستان بد هر شب همسرم...را تنها در خانه‏میگذاشتم و براى تفریح و خوشگذرانى از خانه بیرون مى‏رفتم و نزدیک‏صبح به خانه مى‏آمدم.همسر جوانم که از رفتار من ناراحت‏بود عاقبت‏بستوه آمده طلاق گرفت.ده فرزند داشتیم قرار شد ماهى دو مرتبه آنها راببینم.مدتى بدین نحو گذشت ولى اکنون مدتى است از من مخفى شده‏اند.

براى دیدن فرزندانم خیلى ناراحت هستم. ⁽¹⁾

زنى مى‏گوید:از تنهایى دیگر حوصله‏ام سر رفته دارم دق میکنم.

شوهرم اصلا به فکر من و تنهایى کشنده من نیست،هر شب تا بعد از نیمه‏شب در پى تفریح و شادى خودش است. ⁽²⁾

آقاى محترم،تو که داراى زن و بچه هستى دیگر حق ندارى مانندسابق بى‏قید و بند باشى.به فکر آینده خودت و خانواده‏ات باش.دست ازولگردى و عیاشى بردار.دوستان ناباب را رها کن. از کار که فارغ شدى‏یک سر به خانه بیا.با زن و فرزندانت‏بنشین،کانون خانوادگى را گرم وبا صفا کن و از لذت انس و محبت‏برخوردار شو.ولگردى و شب‏نشینى برفرض اینکه سالم و بدون مفسده هم باشد باز به حال تو سودى ندارد وزندگى‏ات را متلاشى مى‏سازد.

منبع : آیین همسرداری / ابراهیم امینی

---------------------------------------

1-اطلاعات 11 تیر ماه 1349.

2-و نمیدانند چرا؟ص 138.