درست است که کارهاى خانه‏دارى بر عهده زنها است و در این‏باره حرفى ندارند،لیکن باید توجه داشت که اداره یک منزل کار آسانى نیست.

یک بانوى خانه‏دار اگر شبانه‏روز هم در منزل کار کند باز هم‏مقدارى از کارها لنگ میماند. مخصوصا در مواقع غیر عادى مانندمهمان‏دارى کارها روى هم متراکم میگردند و کدبانوى خانه را خسته ووامانده مى‏سازند.زن در انجام کارهاى خانه حرفى ندارد لیکن ازشوهرش انتظار دارد که گاه گاه او را کمک کند و دستى به بالش بگیرد.

وقتى مرد وارد خانه مى‏شود و مى‏بیند کارها از چپ و راست‏همسرش را احاطه نموده‏اند سزاوار نیست‏برود در گوشه‏اى استراحت‏کند و انتظار داشته باشد فورا چاى و ناهار حاضر شود.بلکه مقتضاى‏محبت و صفاى خانوادگى اینست که در چنین مواقع به یارى همسرش‏بشتابد و هر کارى را که از عهده‏اش ساخته است انجام دهد.

زن این عمل را دلیل صفا و محبت مى‏شمارد و به خانه و زندگى‏علاقه‏مند میگردد.

مردانگى به این نیست که وقتى وارد خانه شد دست‏به سیاه و سفیدنگذارد و فقط امر و نهى کند.خانه ستاد فرماندهى نیست‏بلکه کانون صفاو محبت و محل همکارى و تشریک مساعى است.پیش خود نگو:اگر درمنزل کار کنم از ابهت و جلالم کاسته مى‏شود و موقعیتم متزلزل میگردد.

ابدا چنین نیست‏بلکه در نظر همسرت مردى با صفا و در نظر دیگران‏دلسوز و مهربان معرفى مى‏شوى.

پیغمبر اسلام (ص) با آن عظمت و جلالش در منزل کار میکرد ⁽¹²⁾ .

عایشه همسر پیغمبر میگوید:وقتى خلوت مى‏شد رسول خدا لباسش را میدوخت و کفشش را وصله میکرد و مانند سایر مردها در منزل‏کار میکرد ⁽¹³⁾ .

و همچنین على بن ابیطالب و سایر امامها (ع) در امور خانه‏دارى به‏همسرانشان کمک میکردند.

منبع : آیین همسرداری / ابراهیم امینی

--------------------------------------

12-بحار،ج 16 ص 227.

13-بحار الانوار ج 16 ص 230